Jak to jest pracować w firmie, która łamie wszystkie zasady? Ekspert od zarządzania Scott Berkun podjął pracę w firmie Automattic – spółce-matce WordPressa i WordPress.com – aby się o tym przekonać. Polityka biurowa, hierarchia, harmonogramy produkcji i inne tradycyjne struktury pracy nie ograniczają pracowników Automattic. Pracują oni zdalnie z całego świata. Mogą być wszędzie i pracować w każdej chwili, ponieważ firma ocenia ich wyłącznie na podstawie jakości wyników. Berkun opisuje pozytywy i negatywy tej rewolucyjnej firmy i przewiduje, jak jej przykład może wpłynąć na przyszłość pracy. Jego dowcipna narracja wciąga, ale pozostawia luki – czytelnik musi się postarać, aby wyciągnąć niezbędne lekcje zarządzania. getAbstract poleca podróż Berkuna do miejsca pracy przyszłości przedsiębiorcom, inwestorom, start-upom i liderom na każdym szczeblu.

Artykuł  przetłumaczony algorytmicznie (przepraszamy za niedoskonałości) jako materiał na nasze gry biznesowe.

Take-Aways

  • Ponad 60 milionów stron internetowych korzysta z oprogramowania WordPress; blog WordPress.com jest 15. najczęściej używaną stroną internetową na świecie.
  • Firma Automattic, założona przez Matta Mullenwega, zarządza WordPressem i WordPress.com.
  • W 2010 roku ekspert w dziedzinie zarządzania Scott Berkun dołączył do WordPressa jako lider Team Social.
  • „Przejrzystość, merytokracja i długowieczność” stanowią podstawę kultury WordPressa.
  • Pracownicy Automattic pracują całkowicie online z miejsc na całym świecie.
  • Do komunikacji „automatycy” używają P2 (blogi zespołowe), Skype i czatu IRC. Rzadko korzystają z poczty elektronicznej.
  • Programiści i projektanci WordPressa mogą wprowadzać produkty w dowolnym momencie, bez terminów i harmonogramów produkcji.
  • Pracownicy zbierają się na corocznych „meet-upach”, aby wspólnie pracować i „wysyłać” projekty.
  • Zespół Berkuna zidentyfikował dwa główne projekty: system komentarzy „Highlander” i wtyczkę „Jetpack”.
  • Jetpack został z sukcesem uruchomiony w marcu 2011 roku, po czym w czerwcu tego samego roku nastąpiła faza pierwsza Highlander.

Podsumowanie

Dołączenie do zespołu
W 2010 roku Matt Mullenweg, założyciel WordPressa, poprosił eksperta od zarządzania Scotta Berkuna o dołączenie do jego firmy Automattic, która prowadzi WordPressa i WordPress.com. WordPress jest oprogramowaniem open-source, które zasila 20% sieci. Oznacza to ponad 60 milionów stron, w tym dziesiątki najpopularniejszych blogów na świecie. Miliony blogerów korzystają z WordPressa, który jest 15. najczęściej odwiedzaną stroną internetową na świecie.

WordPress
Matt Mullenweg, wówczas 18-letni fotograf-amator, założył WordPressa z frustracji. Był gorącym zwolennikiem open source i chciał „zdemokratyzować publikację”, udostępniając ją bezpłatnie wszystkim. Wcześniej umieszczał zdjęcia na photomatt.net za pośrednictwem Cafelog. Wykorzystał licencję open-source do skopiowania kodu źródłowego Cafelog. Strona miała licencję „copyleft” zwaną GPL, która pozwalała Mullenwegowi na „tworzenie forków”, jeżeli oprogramowanie, które tworzył, pozostawało open source.

„Biurokracja powstaje wtedy, gdy praca ludzi jest ściśle związana z zasadami i procedurami, a nie z efektem, jaki te rzeczy mają wywierać na świat”.
Kiedy Mullenweg ogłosił na swoim blogu zamiar rozwidlenia Cafelog, brytyjski programista Mike Little zaproponował pracę nad projektem. Pierwszą wersję wypuścili w 2003 roku. W ciągu kilku miesięcy zyskała ona 10 000 użytkowników. Liczba ochotników, którzy wnieśli swój wkład, rosła i w 2007 roku magazyny Business Week i Time wymieniły Mullenwega jako „jednego z najbardziej wpływowych ludzi na świecie”.

„W przeciwieństwie do proklamacji na temat kultury, które można łatwo zawrzeć w przemówieniach i e-mailach, to małe decyzje definiują kulturę”.
Mullenweg założył Automattic w 2005 roku, aby zapewnić społeczności WordPress serwer, „na którym każdy, gdziekolwiek, mógłby używać WordPressa całkowicie za darmo”. Toni Schneider dołączyła do firmy jako CEO w 2008 roku. Kiedy firmowa wtyczka do ochrony przed spamem, Akismet, zaczęła zarabiać, udało się pozyskać kapitał wysokiego ryzyka. Berkun dołączył w 2010 roku jako 58. pracownik.

„Wizja WordPressa w jednym zdaniu zawsze polegała na demokratyzacji publikacji”.
Kultura i filozofia firmy to „przejrzystość, merytokracja i długowieczność”. Firma upubliczniała każdą rozmowę i decyzję, a władzę przydzielała na podstawie wyników pracy. Licencja open-source projektu gwarantowała, że będzie on kontynuowany bez względu na to, kto będzie rządził. Automattic zarabia na „aktualizacjach, reklamie, VIP” i „partnerstwie”. Klienci VIP płacą premię za hosting swoich stron w WordPressie i otrzymują dodatkowe korzyści, takie jak dedykowany zespół wsparcia. Mullenweg ma praktyczne podejście do generowania przychodów. Ale może sobie pozwolić na cierpliwość, ponieważ Automattic stale rośnie i zajmuje solidne miejsce w pierwszej dwudziestce światowych witryn.

Zespół „Happiness”
Pracownicy Automattic pracują online z całego świata. Brak granic geograficznych pozwala firmie zatrudniać najbardziej utalentowanych ludzi, niezależnie od ich miejsca zamieszkania. Proces zatrudniania nie obejmuje przeglądania życiorysów ani rozmów kwalifikacyjnych. Firma daje każdemu kandydatowi prawdziwy projekt i zatrudnia tych, którzy z powodzeniem wykonają swoje zadanie.

„Zamiast traktować pracowników jak dzieci, jak to robi wiele osób z kadry kierowniczej, Schneider i Mullenweg wyraźnie chcieli stworzyć środowisko dla samodzielnych dorosłych.”
Zanim Mullenweg i Schneider stworzyli zespoły – każdy z własnym liderem – firma była całkowicie płaska. Każdy pracownik odpowiadał przed Mullenwegiem. Berkun miał wkrótce stanąć na czele „Team Social”, którego zadaniem było uproszczenie pisania i czytania blogów. Ale najpierw, jak wszyscy inni, rozpoczął naukę w dziale obsługi klienta, jako członek zespołu Happiness.

„Już po dwóch minutach pierwszego spotkania byłem zanurzony w kulturze Automattic”.
Berkun zalogował się na Skype na swoje pierwsze szkolenie z domu, z psem Grizem bawiącym się u jego stóp. Kultura Automattic zachęca „automatyków” do ciepłej, inteligentnej i pełnej humoru komunikacji za pośrednictwem wiadomości tekstowych na Skype i IRC, czyli czatu pracowniczego. Gdyby Berkun miał problem, kierownik centrów danych WordPress.com mógłby pomóc ze swojego domowego centrum kontroli w Teksasie. Do końca dnia Berkun miał dostęp i uprawnienia do edycji każdego bloga WordPressa.

„W Automattic postawiono na jakość życia, a nie tylko na jakość życia w pracy”.
Blogerzy, którzy napotykają problemy, kontaktują się z zespołem Happiness za pośrednictwem poczty elektronicznej. W firmie te zapytania nazywane są „biletami”. Gdy Berkun pracował nad biletami, pomagali mu jego trenerzy lub zadawał pytania na IRC. Pracownicy odpowiadali, aby pomóc w ciągu kilku sekund. Firma śledziła postępy zespołu obsługi klienta, prowadząc obszerną statystykę odpowiedzi i rozwiązań każdego „inżyniera szczęścia”. Wymagające, nieustanne tempo dało Berkunowi cenne wprowadzenie do WordPressa.

Spotkania online
Internetowy charakter pracy zdalnej wpływa na sposób, w jaki Automatycy spotykają się i komunikują. Team Social spotykał się w wyznaczonych godzinach na IRC i rozmawiał przez tekst. Każdy w firmie mógł zobaczyć lub uczestniczyć w rozmowie. Każdy zespół tworzy wewnętrzny blog, zwany „P2”, na którym ludzie zamieszczają pytania, komentarze lub pomysły. Automatycy wykorzystują P2 do około 75% swojej komunikacji, IRC do około 14%, Skype do około 5%, a e-mail tylko do 1% czasu. Mullenweg uzupełnia komunikację online okresowymi spotkaniami „ratuszowymi” za pośrednictwem kamery internetowej.

„Gdy ma się dwie lub trzy osoby o podobnych poglądach, tworzy się kultura, która przyciąga więcej osób o podobnych wartościach i odpycha te, które ich nie mają”.
Tekstowe P2 nie dają możliwości wglądu w to, co ludzie zyskują dzięki komunikacji niewerbalnej. Jeżeli rozmowy w P2 stają się trudne, ludzie rozwiązują problemy na Skype. Scott zauważył, że niektóre rozmowy lepiej funkcjonują w czasie rzeczywistym lub przy mniejszej liczbie uczestników. Miał problem z interpretacją braku odpowiedzi. Czy milczenie oznaczało zgodę, zakłopotanie czy akceptację?

Przepływ pracy
Berkun spotkał się osobiście ze swoim zespołem na firmowym „meet-upie” w Seaside na Florydzie. Coroczne spotkanie to jedyny raz w roku, kiedy pracownicy pracują razem. W trakcie spotkań rezygnuje się z agend, identyfikatorów, flipchartów i innych typowych elementów wyposażenia. Każdy zespół pracuje nad „dostarczeniem” projektu do końca tygodnia. Jako swój projekt Team Social wybrał „Hovercards”, które umożliwiają odwiedzającym obejrzenie „wizytówki” poprzez najechanie myszką na nazwisko blogera.

„Zadziwiające w naszej epoce cyfrowej jest to, że osoba siedząca obok Państwa w Starbucksie może właśnie włamywać się do banku szwajcarskiego lub odpalać wielogłowicowe pociski nuklearne na odległych kontynentach”.
Programiści i projektanci WordPressa nie przeprowadzają testów wstępnych ani nie przechodzą przez komisję weryfikacyjną. W każdej chwili wprowadzają produkty na rynek, usuwają błędy i oceniają ich wykorzystanie. Programiści koordynują uruchomienia z innymi zespołami i przez wiele godzin monitorują projekty, aby zapewnić sprawne wydanie.

Proces pracy w Automattic przebiega w siedmiu krokach. Zespoły wybierają problem do rozwiązania lub pomysł do rozwinięcia. Piszą „zapowiedź uruchomienia” i przygotowują stronę wsparcia. Napisanie zapowiedzi zmusza programistów do wyjaśnienia funkcji w prosty sposób. Zespoły ustalają dane i metryki, które oceniają wpływ produktu na doświadczenie użytkownika. Programiści i projektanci pracują nad projektem. Na koniec uruchamiają funkcję, ważą dane i usuwają błędy.

Jakość pracy
Kultura firmy Automattic koncentruje się na jakości pracy i wynikach. Rozproszona organizacja pracy stanowi wyzwanie dla tradycyjnych struktur i tradycji miejsca pracy. W firmie nie ma dress code’u, harmonogramów, hierarchii czy symboli statusu w miejscu pracy. Od początku firma jasno mówiła, że priorytetem jest dla niej – i że ocenia ludzi na podstawie „kodu, który stworzyli, projektów, które wykonali, zgłoszeń, które rozwiązali lub komentarzy, które napisali”.

„Jak krążek na stole do air hockey’a, który pływa bez celu, pomysły potrzebują czegoś, co może być przeciwstawione, młotka lub ściany – aby wykorzystać je jako dźwignię.
Kultura WordPressa zachęca pracowników do uczenia się poprzez działanie i sprzyja eksperymentom. Kierownicy wspierają kreatywnych pracowników, aby umożliwić im jak najlepszą pracę. Prezes Schneider wyjaśnia: „Zatrudniaj wspaniałych ludzi. Ustalić dobre priorytety. Usuńcie czynniki rozpraszające. Nie przeszkadzać”.

Wkrótce po spotkaniu w Seaside Berkun odwiedził biura Automattic w San Francisco. Siedziba, która przypomina wygodny salonik studencki na uniwersytecie, jest zazwyczaj pusta. Berkunowi brakowało „pasywnych danych”, które ludzie zdobywają dzięki wspólnej pracy. W sieci nie można odczytać mowy ciała, stylu pracy, poznać wzorców i preferencji. Ludzie mają tendencję do filtrowania samych siebie, publikując tylko te rzeczy, które świadczą o nich pozytywnie lub którymi czują się komfortowo. Po kilku miesiącach pracy w Automattic, Berkun zanotował zwyczaje i interakcje panujące w firmie:

„Zepsute okna: dobre i złe” – Pracownicy koncentrują się na naprawach i nikt nie nadaje zadaniom priorytetów według ważności.
„Duże/brzydkie projekty, których unikamy” – Praca przyrostowa czasami omija większe, mniej atrakcyjne projekty.
„P2 mają ciekawe efekty uboczne” – P2 mogą powodować luki komunikacyjne.
„Konserwatywne pomysły” – Automatycy mają tendencję do unikania „dużych pomysłów” lub „dużych zmian”.
„Brak metod użyteczności” – Inżynierska konstrukcja WordPressa dodaje niepotrzebnej złożoności.
Team Social
Zespół Social przyjął nieformalny harmonogram pracy, spotykając się online w poniedziałki rano, publikując raporty o postępach w czwartki i polegając na Berkunie, który nagabywał i informował inne zespoły. Produkowali i wysyłali funkcje, usuwali błędy i ustalali priorytety projektów. W Automattic zespół Happiness jest pierwszą osobą, która reaguje na każdy problem. Jeżeli nie są w stanie go rozwiązać, członkowie piszą na P2 lub zgłaszają go przez IRC, aby zaangażować programistów. Każdy zespół ustala priorytety i szybko rozwiązuje ważne problemy. Berkun zauważył, że drobne problemy czasem umykają. Śledził sprawy dla Team Social, robiąc listy i układając je w kolejności priorytetów.

„Każdy, kto jest ekspertem, guru, kierownikiem lub trenerem, prawdopodobnie stracił poczucie, czym jest prawdziwa praca”.
Berkun zorganizował spotkanie Team Social w Atenach. Zespół zajął balkon miejscowej kawiarni i spędził pierwszą noc, łącząc się przy lokalnym piwie Mythos. Do zabawy dołączył Mullenweg. Berkun chciał wykorzystać ten czas na określenie kolejnych dużych projektów Team Social. Najpierw skupiono się na poprawieniu wyglądu systemu komentowania WordPress.com. W 2009 roku firma nabyła wtyczkę Intense Debate, ale nie dzieliła ona kodu z systemem komentowania WordPressa. Programiści musieli powielać ulepszenia, poprawki i zmiany w obu systemach. Zespół nazwał ten ambitny projekt „Highlander”.

„To była praca społeczności: ludzie byli gotowi rzucić wszystko, co robili, aby pomóc ludziom, których nie znali”.
Członkowie zespołu postanowili również zrealizować jeden z projektów Mullenwega: umożliwić każdemu blogowi WordPressa, niezależnie od hosta, korzystanie ze specjalnych funkcji dostępnych dla blogów na WordPress.com. Team Social podjął się realizacji tego projektu, pomimo zakresu Highlander, nazywając go „Jetpack”.

Jetpack
W kolejnych tygodniach po Atenach Team Social czynił powolne postępy. Członkowie zespołu spotkali się w San Francisco, aby zorganizować swoją pracę. Wyznaczyli mapę w dwutygodniowych odstępach, przydzielili priorytety i obowiązki, zamieścili mapę na swojej stronie P2 i poprosili o opinie. Zespół zmagał się z problemami do czasu, gdy jeden z członków uruchomił na Intense Debate przeprojektowany system synchronizacji. Ten pierwszy duży sukces dodał członkom zespołu energii.

„Można nas było teleportować w różne zakątki świata, a jeśli tylko było tam Wi-Fi, pracowaliśmy dalej bez zakłóceń”.
Mullenweg i Berkun uzgodnili, że Jetpack zostanie uruchomiony w marcu 2011 roku podczas imprezy medialnej South By Southwest (SXSW). Ścisły termin oznaczał zmiany dla Team Social. Musieli oni stworzyć kosztorys prac, przeprowadzić testy kompatybilności serwerów i zatrudnić dodatkowych członków zespołu. Członek zespołu Mike Adams sporządził z oryginalnej mapy San Francisco sześć list zadań, które uporządkowały przepływ i określiły kolejne kroki. Zespół odbywał regularne spotkania głosowe, które uznali za bardziej efektywne niż sesje IRC. Każdy z projektantów i programistów zajmował się pozycjami w swoich arkuszach kalkulacyjnych, aby popchnąć projekt do przodu.

„O ile mamy uniwersalną miarę bogactwa zwaną pieniędzmi, o tyle nie ma porównywalnej miary dla znaczenia”.
Podczas spotkania zespołu w Nowym Jorku w lutym, członkowie pracowali w mieszkaniu w Soho, udostępnili wersję alfa Jetpack i poprosili pracowników Automattic o przetestowanie jej i zgłoszenie błędów. Do końca tygodnia poczynili duże postępy, a w ciągu następnych kilku tygodni zwiększyli tempo. Jetpack został wprowadzony na rynek podczas SXSW i od tego czasu uzyskał ponad pięć milionów pobrań; jest jednym z najpopularniejszych pluginów WordPressa.

Po premierze Jetpacka, Team Social wznowił prace nad Highlanderem. Na kolejnym spotkaniu zespołu w Portland skupiono się na rozpoczęciu fazy pierwszej – stworzeniu nowego interfejsu użytkownika dla komentarzy blogowych. Liczba i różnorodność niekompatybilnych motywów utrudniała pracę. Zwrócono się o pomoc do Zespołu Tematycznego. Wielu automatyków wzięło udział w „wirtualnym podnoszeniu stodoły”, porzucając tymczasowo własną pracę, aby pomóc Team Social w testowaniu motywów i usuwaniu błędów. Team Social uruchomił pierwszą fazę Highlander w czerwcu 2011 roku i już pierwszego dnia otrzymał 300.000 nowych komentarzy.

O autorze

Ekspert w dziedzinie zarządzania, bloger i mówca Scott Berkun jest autorem książek Making Things Happen, The Myths of Innovation oraz Mindfire: Wielkie idee dla ciekawych umysłów.

Rate this post